Interview: “Als je aanneemt dat het goed gaat, dan gaat het juist mis”

In aflevering 4 van de Navingo Career Podcast praten Coco en Floor met Jeffrey Groot, R&D Engineer bij Allseas. Hij vertelt over hoe het is om te werken en te leven op de Pioneering Spirit. Wat werken met iemand doet na het studeren. Wat de grote lessen zijn in zijn eerste baan. En waar heeft hij zijn eerste salaris aan uit gegeven? En… Hij heeft nog een speciaal bedankje. Lees het interview hieronder of luister aflevering #04 op Spotify, Podbean, Apple of Google.

Hoe was het voor jou om bij Allseas aan de slag te gaan?

‘Nou, ik ben begonnen met een soort tussen baantje bij Allseas. Na mijn afstuderen wist ik nog niet zo goed wat ik wilde en heb ik bij Allseas aangeklopt voor een baan van enkele maanden. Dat was eigenlijk een beetje een administratieve baan, niet heel uitdagend voor mij, maar wel goed om eens een keer bij een grootbedrijf te kijken en van het één kwam het ander. Ik vond het gezellig en ik dacht: laat ik is verder vragen en voordat ik het wist sprak ik met een paar mensen bij de innovatie afdeling en mocht ik op gesprek komen, en al snel werd mij baan aangeboden.’

Je mocht blijven. Wat dacht je? Ik ga maar meteen op het allergrootste schip ter wereld beginnen?

‘Ja, dat liep niet zó direct. Ik heb aangegeven dat ik de projecten die Allseas doet heel interessant vindt. Ze doen natuurlijk heel veel verschillend werk. Denk aan zwaar hijswerk, maar ook diepzee mijnbouw of pijpinstallatie en er was zo veel te doen. Dus ik dacht, bij de innovatie afdeling kunnen ze mij vast wel aan een tof project helpen. Ik ben ook als R&D engineer begonnen waardoor ik als een soort snuffelstage mocht meekijken bij een groot project. In mijn geval was dat het ontwikkelen van een jack-up lift systeem. Daar mocht ik meelopen met één van de lead engineers, om zo ervaring op te doen en te helpen waar dat nodig was. Toevalligerwijs is dat een project voor de Pioneering Spirit.’

Hoe heb je jouw inwerkperiode beleefd? Hoe gaat zoiets in z’n werk? Wordt je aan de hand meegenomen?

‘Na, in in mijn geval was het meer een learn by doing. Ik denk dat bij veel andere bedrijven dat ook wel zo zou zijn. Je wordt op een project geplaatst en je helpt waar dat kan, terwijl je ondertussen meekijkt hoe de ervaren mensen het moeilijke werk doen. En omdat je natuurlijk net van de universiteit komt, heb je ook wat nieuwe kennis en die probeer je toe te passen, waar dat kan. Het is dus echt een leren on the job in mijn geval.’

Merk je dan dat de dingen die je op de uni hebt geleerd, heel erg van pas komen? Of ben je volledig nieuwe dingen aan het leren die je nog nooit in je leven hebt gedaan?

‘Het is een beetje een combi. Ik heb zelf geen offshore master gedaan en ook geen werktuigbouwkunde bachelor. Ik heb een civiele bachelor en ik heb een hydraulic engineering waterbouwkunde master gedaan. Dus die kennis pas ik niet meer toe op dit moment, maar het analytisch denken wat je leert en de de basis basisvakken zoals mechanica en statica die pas je nog steeds toe.’

Floor (student Elektrotechniek aan TU Delft): Nice! Dus met alle dingen die we op de open dagen adverteren dat je analytisch leert denken en dat je puzzels leert oplossen, dat pas je daadwerkelijk toe in je dagelijks werk nu?

Absoluut, iedere dag!

En wat doe je nu precies bij Allseas?

‘Nou, ik werk nog steeds aan hetzelfde project. Het jack-up liftsysteem is een systeem wat ontworpen wordt om onderstellen van boorplatformen uit de zee te halen of te installeren, dat kan natuurlijk ook. En je moet dat voor je zien als, even simpel uitgelegd, twee hele grote stalen balken van 170 meter ongeveer, die over de achterkant van ‘t schip worden getild, gekanteld en daar komen dan de onderstellen van het boorplatform tegenaan gehesen, en zo kunnen wegvaren met een heel onderstel van een boorplatform. Maar die balken, die krijg je niet zomaar over de andere kant van het schip getild.’

‘Een onderdeel van het jack-up liftsysteem is het up-end systeem zoals we dat noemen hier en daar ben ik bij geweest vanaf de basic engineering fase. Samen met Huisman het ontwerp, en nu zijn we bezig met de commissioning zoals we dat noemen. Dus het staat aan boord, het is in elkaar gezet en geïnstalleerd en werkt het zoals we bedacht hebben? Klopt de software? Klopt de elektra en de hydrauliek? Dus ik ben eigenlijk nog steeds op hetzelfde project, alleen in een hele andere fase.’

lees verder onder de foto.

En heb je het ook al daadwerkelijk aan boord gezien?

‘Ja, in samenwerking met Huisman zijn bij huisman de onderdelen gefabriceerd, dus daar heb ik alle losse onderdelen al zien bewegen. En dat was wel heel gaaf voor mij, dat was al groter dan ik ooit gezien had natuurlijk. Maar recentelijk moest het ook aan boord worden getest en toen ben ik ook naar Noorwegen gestuurd. Een week of drie vier geleden was dat geloof ik. Dan moet je voorstellen dat je in mijn geval ‘s nachts aankomt in een klein bootje in Noorwegen en dat je in de verte de grote lichte van de Pioneering Spirit over de fjorden heen ziet komen. Ja, als je dan langskomt dat is geweldig, dat is zo groot.’

Ja, super imposant en dan kom je aan boord. En dan?

‘Ja, nou ja, dan eh, dan weet je natuurlijk totaal niet waar je naartoe moet. Iemand staat je op te wachten en die geeft je een groene helm in dit geval. Aan boord is er een verdeling tussen mensen die al vaker aan boord zijn geweest en die nog nieuw zijn. De groene helmen zijn de mensen die nog niet zoveel ervaring op dat specifieke schip hebben. Dus dan weet iedereen aan boord ook van: Nou, als ik iemand met een groene helm zie, dan zou het kunnen dat ie niet zo goed weet waar die naartoe gaat. Zo hou je elkaar dus een beetje in de gaten en ook dat alle equipment nieuw voor ze is. Veiligheid aan boord best wel belangrijk. En dan met je helmpje loop je achter de rij mensen aan die je begeleidt en dan krijg je een een soort safety filmpje om natuurlijk goed te weten waar alle nooduitgangen zijn en wat je moet doen in geval van verschillende soorten alarmen etcetera.’

En waar je wel en niet mag lopen?

‘Ja, dat is ook belangrijk. En wat bepaalde barrières betekenen, en daarna mag je lekker slapen in je cabin die je krijgt toegewezen.’

En voel je je dan ook echt een groentje om maar even zo te zeggen?

‘Nou, als het aankomt op waar ik heen moet, absoluut. Je moet je voorstellen dat het een soort doolhof is, vooral bij de accommodaties dat is de eerste dagen wel even zoeken en veel verkeerd lopen.’

Dus je komt wel aan je stappen daar?

‘Ja, absoluut, ik heb een stappenteller en doorgaans op kantoor komt ie niet boven de 7000, maar daar moet je niet verbaasd zijn als je boven de 15000 stapt.’

Hé en met hoeveel mensen ben je dan aan boord?

‘Dat verschilt een beetje wat voor project er gaande is. In mijn geval was er op dat moment geen project aangenomen dus geen pijpleg project of een zwaar hijswerk project dus we lagen daar eigenlijk voor het commissionen van mijn onderwerp en dan zijn er een honderdtal mensen aan boord. Maar als het schip vol in bedrijf is, dan kan dat wel meer dan 500 mensen zijn.’

Hoe is dat dan om te leven met al die mensen daar aan boord?

‘Ja supergaaf! Kijk hier op kantoor, bij Allseas hebben we best wel een vlakke organisatie, dus iedereen mag zijn inbreng doen en iedereen probeert even hard mee te denken. Het is niet zo dat de baas altijd beslist en je hebt maar te luisteren. Nee, we werken met z’n allen ergens aan en op een schip is dat wat lastiger. Aangezien ja, je werkt daar met zware, eventueel gevaarlijke equipment. Daar is het belangrijk dat iedereen heel goed zijn eigen taken kent en zijn eigen verantwoordelijkheden. En dat iedereen luistert naar degene die hem zijn taken geeft. Dus dat is op een schip voor veel mensen wat duidelijker afgebakend. En dat werkt eigenlijk ook heel fijn, want je weet, iedere dag begin je de dag met wat je gaat doen, wat voor eventuele onveiligheden er zouden kunnen voorkomen en hoe je daarmee om moet gaan. Dan ga je je taak uitvoeren en als die uit is gevoerd, dan kijk je nog eens terug, dat is heel gestructureerd werken in dat geval. En ja, iedereen is er aan gewend aan boord. Dus dat werkt zeker fijn.’

Merk je ook iets aan verschil qua senioriteit?

‘Nou, kijk, als groentje aan boord weet je sowieso niks te vinden of handige trucjes om maar zo te noemen. Bijvoorbeeld aan boord, als je je afvraagt waar de de ondersteunende balken op het dek zitten. Nou ja, ik, als groentje zou denken: dat weet ik niet. Ik ga de tekening d’r is bij pakken en dan ben ik misschien een uur verder. Terwijl iemand met ervaring pakt een hamer en die begint te kloppen op het dek en die zegt: nou, hier zit er één! Dat soort trucjes, dat is wel echt heel leuk om te leren en dat leer je alleen maar door er heel vaak te zijn.’

En hoe is het om aan boord te leven? Wat moet ik me daarbij voorstellen?

‘Het hangt er natuurlijk een beetje van af hoeveel mensen er zijn, of je je eigen cabin krijgt of dat je die deelt met een ander. Er zijn enkele mensen die hun eigen cabin hebben maar doorgaans zijn het altijd twee persoons cabins, en die deel je als het druk is en niet als het rustiger is. In mijn geval was het redelijk rustig, dus ik had mijn eigen cabin. En je moet je voorstellen dat iedereen in shifts van 12 uur werkt, dus in mijn geval was dat zeven uur ‘s ochtends tot zeven uur ‘s avonds en natuurlijk zeven dagen per week. Dus je maakt behoorlijke dagen.’

‘Maar verder wordt alles uit handen genomen. Dus de was kan ik rustig aan de deur hangen en wordt voor mij geregeld, ik hoef geen eten te maken, ik kan gewoon naar de kantine, nou ja, ik kan het bijna een restaurant noemen lopen en daar zijn allerlei warme maaltijden, koude maaltijden. Drie keer per dag voor iedere shift dus die is eigenlijk altijd in bedrijf. En ja, als je klaar met werken, er zijn geen klusjes zoals thuis of een bezoek. Na die 12 uur heb je helemaal de vrijheid om bijvoorbeeld te gaan sporten, er is een sportschool, je kan op het helidek een rondje rennen, je kan naar de sauna, dus genoeg manieren om weer even tot rust komen.’

En even naar huis bellen, dat kan natuurlijk allemaal gewoon?

‘Ja hoor alleen mag je in principe niet met je telefoon rondlopen op het dek natuurlijk, voor je het weet, struikel je en je bent gewoon aan het werk.’

Is dat voor de veiligheid?

‘Ja, dat is een regel. Net als dat je bijvoorbeeld ook niet met een mes mag lopen zonder dat je daar goedkeuring voor hebt gekregen. Na werktijden ben je vrij om eventjes op het dek te gaan staan en te bellen bij de accommodaties uiteraard.’

En zou je dan nu ook vaker naar de Pioneering Spirit willen?

‘Ja, ik wel! Zeker!’

‘De eerste keer is het een beetje spannend hè, je weet niet waar je aan begint en hoe het allemaal werkt maar iedereen is heel vriendelijk en ze waarderen het ook heel erg als je van kantoor langskomt, dat je interesse toont en wil leren hoe het verschil tussen hier op kantoor iets bedenken is en het daar uitvoeren aan boord is, want dat verschil is er wel degelijk natuurlijk. Ja, het werd heel erg gewaardeerd en en dat maakt het alleen maar leuker. Daardoor zou ik graag wel vaker gaan, ja.’

Zijn er dan ook andere engineers die niet aan boord komen?

‘Ja die zullen er ook vast zijn. Kijk, niet iedereen hoeft daar altijd te zijn. Het is een beetje onzin natuurlijk om altijd maar te gaan voor de leuk. Maar als je wil en je kan daar iets betekenen, dan wordt ook vanuit het kantoor zeker aangeraden om te doen. Dus ik kan niet zeggen dat iedereen gaat, maar het wordt wel aangeraden.’

Je werkt nu bijna twee jaar bij Allseas, wat is nou iets waarvan je zegt, dat heb ik hier echt geleerd?

‘Kijk op de TU of in ieder geval in mijn geval, maar dat zal op andere universiteiten ook zo zijn. Daar heb je het wel druk, maar in principe is het redelijk behapbaar qua hoeveelheid taken die je hebt. Je hebt een vak of vier die je moet doen en misschien nog een paar projecten. Dus je kan redelijk makkelijk beslissen. Wat is urgent en wat is belangrijk? Die afweging maak je redelijk eenvoudig en op het werk kan het wel zó druk zijn met dit soort projecten. De mailtjes stapelen zich op, de belletjes stapelen zich op en je hebt ook nog je eigen taakjes. Ik heb wel echt geleerd dat je gewoon iedere keer moet kijken: is het urgent, is het belangrijk? En als ik het dat allebei is, dan pak je het op en de rest laat je even liggen voor later. Dus ja, de balletjes hooghouden en iedere keer even kritisch kijken wat jouw aandacht vereist, dat heb ik wel geleerd.’

En waar ben je nog verder achter gekomen?

‘Nou, verder merk ik ook, als je begint met werken en helemaal in mijn geval, een nieuwe discipline, dan bij alles wat je maakt of doet, daar vraag je even bevestiging bij mensen met meer ervaring. Dus ik maak een rapport, ik laat het even nakijken, ik maak een aanname maar ik weet niet of die correct is, want ik heb het nog nooit eerder gedaan, dus ik laat het even checken bij één of twee mensen en je merkt hoe comfortabeler je wordt in je werk, dat je af en toe zo’n keuze zelf maakt en dat je denkt: dit heb ik nu zo vaak gezien, hier geloof ik wel in. En dat is vaak het moment waarop je iets over het hoofd ziet. Hier zeggen we vaak: “Assumption is the start of all problems”, dus als je eenmaal aanneemt dat het goed gaat, dan gaat het juist mis.’

‘En ja, hier op het werk hebben we gelukkig al allemaal cycles van reviews en herzieningen om dit soort problemen tegen te houden. Ik heb zelf ook ervaren dat als ik dan een tijdje iets deed waar ik wel al ervaring mee had, dan durfde ik nog wel eens te zeggen, dit komt wel goed, en dan was er vaak iemand met ervaring die zei: nou, laten we er nog even een keertje samen naar kijken.’

Even iets heel anders. Je hebt gestudeerd, je gaat lekker werken en dan krijg je natuurlijk voor het eerst salaris. Wat was je eerste grote uitgave?

‘Ja, dat is fijn! Ik weet niet of ik het echt een grote uitgaven durft te noemen, maar het eerste wat op mijn lijstje stond, was mijn ouders mee uit eten nemen. Dat mocht toen nog, en mag nu ook weer trouwens. Mijn ouders hebben mij tijdens mijn studie ook af en toe geholpen en ze hebben mij ook financieel een kleine bijdrage gegeven om de huur te kunnen betalen. En daar ben ik ze heel dankbaar voor geweest. Dus het eerste geld wat ik heb verdiend ging naar samen uit eten. En ja, na een tijdje ook nog dingen voor mezelf, dus na een half jaar heb ik een auto gekocht.’

Weer effe iets totaal anders. Je werkt voor een wereldberoemd bedrijf. En wat vertel jij dan op feestjes verjaardagen? En weten mensen wat de Pioneering Spirit is?

‘Nou ja, meestal vertel ik het niet als ‘het grootste werkschip ter wereld’. Ik probeer een beetje m’n project uit te leggen en dan een filmpje te laten zien, maar vaak geeft dat niet een goed idee van de schaal. Dus vaak noem ik dan toch wel dat het het grootste werkschip ter wereld is, en dan gaan de oogjes glunderen.’

Het is ook niet niks. Neem een voetbalveld in je hoofd, en dat dan maal acht! Dat is de Pioneering Spirit!

‘Ja het is ongelofelijk. Het is echt zo dat als je ergens midden op het achterdek staat, dat je vaak het water niet ziet zeg maar.’

Wat zijn de mooie plekken op de Pioneering Spirit? Dat je denkt, dit is echt geweldig?

‘Nou, op dit moment kan ik natuurlijk niet anders zeggen dan op het achterdek waar het systeem staat waar ik met heel veel mensen aan gewerkt heb. Maar ik moet zeggen, op het helidek, dat is ook wel een bijzondere plek en dan heb je uitzicht over in mijn geval het mooie Noorwegen, na… kan niet veel beter dan dat.’

En wat wil je als volgende stap bij Allseas?

‘Nou, ik ben dus begonnen als een soort sidekick hè, meekijken bij alles en me nuttig maken waar nodig. En ik heb gemerkt dat ik vooral het control filosofie en de software die wordt gebruikt om dit soort systemen te laten doen wat ze moeten doen, dat dat mij het meest ligt qua interesse in ieder geval. Dus recentelijk ben ik overgestapt naar dat team en daar hoop ik de aankomende jaren veel te leren, zodat bij het volgende project ik vooral daar op zal focussen in plaats van bij alles meekijken in dit geval.’

Zodat jij misschien de senior kan worden die zegt van ho, stop maar even met deze aanname?

‘Dat lijkt me wel wat, de andere kant van het gesprek.’

Mooi om te horen, want jij zit echt op je plek.

‘Ja, absoluut kan niet anders zeggen.’

Is er nog iets wat je kwijt wil?

‘Ik wil vooral ook nog de mensen aan boord van mijn laatste trip een hart onder riem steken, en een veer tussen de billen om het maar zo te zeggen. Met corona is het natuurlijk allemaal wel een stukje heftiger. Als je aankomt word je getest en na vijf dagen word getest, en iedereen moet apart van elkaar eten. En het is echt een hele organisatie om dat aan boord goed te krijgen. Ik vond dat heel bijzonder om dat als een soort extra te zien in deze tijden, hoe goed daarmee om wordt gegaan. En ja, dat wil ik graag als extraatje vertellen, meer als een soort bedankje naar de mensen aan boord. Dus echt geweldig!’